Posługa duszpasterska jest ważną częścią opieki hospicyjnej. W sytuacji trudnej, sytuacji zmagania się z chorobą zagrażającą życiu rodzi się wiele pytań. Zwątpienia, żal, strach, bunt… cały wachlarz emocji przelewa się przez duszę Dzieci i ich Rodziców. Pytania są różne: co będzie dalej, że boli kolano, czy się bać, o sens i cel śmierci, o życie, o to co jest po drugiej stronie, o źródło siły, o radość, o narodziny dla nieba, dlaczego to nas spotyka… Któż inny mógłby odpowiedzieć na te pytania niż Duszpasterz.

Choroba nie może izolować człowieka od wiary i sakramentów. Jednak jak można regularnie uczestniczyć we Mszy Świętej, przyjąć sakramenty czy się wyspowiadać nie wychodząc z domu. Wszystko to stanowi wyzwanie dla Duszpasterzy. Niektóre spośród Dzieci przystępują do I Komunii Świętej w swoim domowym łóżku. Wzruszeni Rodzice opowiadają potem, że nie sposób zapomnieć tych chwil. Ich radość pozwala dostrzec efekty wykonanej pracy.

Duszpasterz jest osobą, która zawsze ma czas na rozmowę z Podopiecznymi. Czas, który przeznacza na niekończące się próby ratowania ludzkiej duszy. Walczy o nawrócenie, o przyjęcie sakramentów, o godne przygotowanie człowieka na spotkanie ze Stwórcą, o pogodzenie się z Jego wolą.